Praca zdalna w czasach pandemii była warunkiem przetrwania wielu firm. Wydawało się, że może ona pełnić kluczową rolę w wielu przedsiębiorstwach i branżach również po pandemii, zwłaszcza w dobie rosnącej cyfryzacji i dostępności zaawansowanych technologii komunikacyjnych. Niemniej jednak, pytanie o to, czy praca zdalna może całkowicie zastąpić obecność pracowników w biurze, ma wiele aspektów do rozważenia, a liczne badania efektywności pracowników pracujących zdalnie przynoszą wnioski znacząco różne od tych, o których mowa była na początku pandemii.
Zalety pracy zdalnej
O zaletach pracy zdalnej wiemy sporo. Wiemy, że praca zdalna to elastyczność, możliwość dostosowania harmonogramów do preferencji i potrzeb pracownika, zwiększenie równowagi między pracą a życiem prywatnym. To oszczędność czasu i kosztów, dzięki wyeliminowaniu konieczności dojazdów do biura. Dla firm oznacza ona również globalny dostęp do talentów z różnych części świata, nie ograniczając się do lokalnej puli pracowników.
Koniec mitu lepszej wydajności pracy zdalnej
Na początku pandemii pojawiały się głosy, że praca zdalna jest wydajniejsza od stacjonarnej pracy w biurze, jednak liczne w badania przeprowadzone od tego czasu pokazały, że entuzjazm był przedwczesny. David Atkin i Antoinette Schoar z Massachusetts Institute of Technology oraz Sumit Shinde z Uniwersytetu Kalifornijskiego losowo podzielili pracowników jednej z firm w Indiach na dwie grupy – pracujących całkowicie zdalnie i pracujących w biurze. Okazało się, że osoby pracujące w domu były o 18% mniej wydajne niż ich koledzy w biurze. Takich badań przeprowadzono znacznie więcej, a wyniki wszystkich są zbieżne – praca zdalna negatywnie wpływa na wydajność pracowników. Nie przypadkiem firmy z Wall Street czy firmy technologiczne takie jak Apple, Google, Meta, czy Zoom, który jest twórcą programu do prowadzenia zdalnych spotkań, a więc ambasador pracy zdalnej, ściągają pracowników z powrotem do biur.
Minusy pracy zdalnej
Według badań praca zdalna wpływa negatywnie na kreatywne myślenie pracowników. Dodatkowo, wielu pracowników boryka się z niekomfortowymi warunkami pracy w domu, co zrozumie każdy, kto pracował przy kuchennym stole. Praca zdalna to również szereg rozpraszaczy, na które nie każdy jest odporny.
Ludziom brakuje również kontaktów społecznych, a także współpracowników, do których można zwrócić się w przypadku problemu. Komunikacja online może nie być tak efektywna i naturalna jak rozmowy twarzą w twarz. Niektóre zadania mogą wymagać szybkiego feedbacku lub zrozumienia niewerbalnych sygnałów. Ma to szczególne znaczenie w przypadku nowych pracowników, ponieważ praca zdalna wydłuża okres onboarding’u i opóźnia pełne wdrożenie pracownika. W opublikowanym w kwietniu badaniu programistów, Natalia Emanuel, Emma Harrington i Amanda Pallais, odkryły, że osoby pracujące w biurach szybciej nabywają umiejętności potrzebnych w nowej pracy.
W przypadku pracy zdalnej procesy ulegają wydłużeniu i stają się znacznie bardziej skomplikowane, a co za tym idzie, droższe. Trudniejsze jest również zarządzanie rozproszonym zespołem. Wymaga zaufania, umiejętności komunikacji oraz narzędzi do monitorowania postępów, a przede wszystkim ogromnej dojrzałości całego zespołu. Praca zdalna może również prowadzić do poczucia izolacji i braku poczucia bycia częścią zespołu – to również stanowi jedno z wyzwań zarządzania.
Praca hybrydowa jako rozwiązanie idealne?
Co ciekawe, praca hybrydowa ma znikomy wpływ na efektywność. Przeplatanie trybu pracy zdalnej i stacjonarnej czerpie więc z korzyści obu trybów, bez ich negatywnych skutków. Być może więc złoty środek tkwi właśnie w odpowiednim połączeniu pracy zdalnej i pracy w biurze. W wielu branżach na tę chwilę wydaje się to optymalnym rozwiązaniem, zapewniającym elastyczność i wydajność, jednocześnie umożliwiającym interakcje społeczne i współpracę. Ostateczna decyzja zależy jednak od indywidualnych potrzeb firmy, charakteru pracy oraz preferencji pracowników.
